Прости му Господе, не знае што збори

Оваа ситуација што се развива во МПЦ-ОА, конкретно меѓу митрополитот Петар и епископот Партениј, како и реакцијата на дел од верниците, отвора повеќе суштински прашања за состојбата со духовното лидерство, транспарентноста и интегритетот во самата Црква.

Проповедта на митрополитот Петар, полна со навреди, обвинувања и дисквалификации, не само што е невообичаена за црковен говор, туку оди спротивно на христијанските вредности на смирение, трпение и љубов. Користењето на термини како „пијаници“, „наркомани“, „арамии“ и „крадци на човечки души“ за верници не е само неприфатливо, туку и длабоко вознемирувачко, особено ако се има предвид дека тоа се случува од олтарот – на место кое треба да биде симбол на духовно водство и мир.

Дополнително, инцидентот укажува на сериозни поделби внатре во самата црковна структура, што не е новост, но во овој случај станува јавно многу јасно. Епископот Партениј, кој во јавноста е познат по својата поумерена, современа и социјално ангажирана теологија, има сериозна поддршка кај дел од верниците, особено меѓу помладите. Нападите врз него може да се гледаат како обид да се задуши тој подем.

Синодот, како највисок орган, сега е исправен пред сериозна одговорност. На 12-ти јуни, кога се очекува избор за нов митрополит во Охрид, тие имаат можност не само да решат конкретен кадровски предизвик, туку и да дадат сигнал дали ќе се толерира понатамошна радикализација и поделба, или ќе се направи чекор кон внатрешна консолидација и обнова на довербата меѓу верниците.

Како што велите – ако има храброст. И ако духовниот и институционалниот интегритет им е пред тефтерот на било кој владика.

Извор: Религија.мк